Van Adelaide naar Melbourne

Alweer een verhaaltje.... Ze volgen elkaar nu wel snel op (en ze worden ook langer) maar moet wat schrijven anders vergeet ik jullie dingen te vertellen en vergeet ik later wat ik allemaal gezien heb. Voor de mensen die graag alleen de plaatjes willen bekijken, dat kan natuurlijk ook (zie link onder aan dit bericht). Daar komt ie!

Zondagmorgen stond ik om 8 uur stipt bij Hertz waar ik mijn auto had gehuurd. Een Kia Cerato stond klaar om met mij naar Melbourne te gaan. Helaas had ik niemand gevonden die met me mee wilde gaan, dus ging ik alleen op pad. Gelukkig was het rustig op de weg en kon ik het centrum van Adelaide makkelijk verlaten. Op naar de snelweg! Even wennen: links rijden, een automaat, zeer veel bochten en bergjes en cruise control (deze keer makkelijk te vinden en te bedienen Sylvia;)). Dat is even andere koek dan met een Fiat Panda dagelijks van 'Blierick naor Hooooors' tuffen. Voor de Hollanders onder ons: Blerick-Horst ofwel van mijn huis naar mijn werk. Net zoals in Nederland had ik geen navigatie en had ik de route op een simpel papiertje geschreven (550 km tot mijn eerste overnachting). Het landschap was erg mooi en afwisselend. Er waren weinig auto's op de weg en je mocht helaas maar 110 km per uur tuffen. Oh ja, de snelwegen gaan hier dwars door dorpjes. Even terugschakelen naar 60 km per uur en snel weer gas er op want zoveel stellen die gehuchten niet voor. Na een pitstop halverwege werd het een beetje saai. Tot ik van de snelweg af mocht. Ik had het idee dat ik wat voor lag op schema. De borden gaven aan dat het nog maar 60 km tot Halls Gap (midden in Grampians NP) was. Uiteindelijk klopte dat als een bus en snapte ik waarom je daar langer als een ruim half uurtje over doet. De ene bocht na de andere dook voor me op en om iedere hoek stond een bord dat ik op moest passen voor skippy's. Concentratie vereist dus. En het landschap veranderde: tel er bij op een aantal heuveltjes die bergen worden, steile afgronden zonder vangrails, haarspeldbochten en een aantal tegenliggers die scheuren als idioten en het wordt een uitdaging! Maar ik slingerde de Kia met gemak naar boven. Overigens had het vodje papier zijn werk goed gedaan: ik kwam uit bij de MacKenzie Falls. Heerlijk gewandeld maar de waterval viel mij persoonlijk wat tegen. Na het betere bochtenwerk kwam ik aan bij Reed Lookout & The Balconies. De naam zegt het al: ik stond op het dak van de Grampians! Geweldig wat een uitzicht en ik vond mezelf toch vrij stoer dat ik dat allemaal voor elkaar gekregen had! Had een beetje een 'ik sta op de boeg van de Titanic'-gevoel. Weer een wandeling gemaakt en heerlijk van het uitzicht en het mooie weer genoten (eindelijk zon en 28 graden). Daarna met de Kia naar het dal gereden, waar mijn hostel in Halls Gap was. Erg mooie eco-lodge trouwens waar we in totaal maar met 5 mensen verbleven. Even mijn spulletjes naar de kamer gebracht en tot mijn verbazing springt er een kangoeroe voorbij op het terrasje bij mijn kamer. Fototoestel gepakt en snel naar buiten. Hij had meer vrienden meegenomen. Het wemelde er van de (levende) kangoeroes! EINDELIJK! Die borden stonden er dus niet voor niets.

Na goed geslapen te hebben, was ik uiteraard alweer vroeg op zoals altijd aangezien het hier rond 6 uur 's morgens licht is. Even douchen, ontbijten en weer de weg op. Weer een kladblaadje meegenomen met de route naar Warrnambool, waar de start van de Great Ocean Road (GOR) is. Onderweg was het zo mooi en was het oppassen dat ik geen kangoeroe raakte. Ze doken uit de meest onverwachte hoeken op in the Grampians. Ergens de Yarram Gap road op, check! Dan ergens rechtsaf. Helaas zijn de wegwijzers in de staat Victoria wat minder duidelijk. Ik twijfelde nog, maar dacht dat het de goede weg was. Eerste stuk was geen probleem totdat de weg ineens onverhard werd en tussen de landerijen door ging. Oeps..... En op die onverharde wegen mocht ik eigenlijk met mijn auto natuurlijk niet komen. Al snel had ik door dat ik op de Dunkeld Moyston road was beland. Toch maar doorrijden, was zo'n 20 km schatte ik tot er weer een verharde weg kwam. Gelukkig liet mijn inschattingsvermogen en richtingsgevoel mij niet in de steek en kwam ik bij een 'snelweg' uit. Wij zouden het een provinciale weg noemen, maar ja. Ik had de tip gekregen om onderweg te stoppen bij Tower Hill NP. Was maar een speldenprikje op de kaart, dus ik dacht: dat pik ik ff mee. In een woord: wauw! Prachtige uitzichten, emu's gespot, mijn eerste slang (the red bellied black ofwel de copperhead) en een koala! Nog wat tips gekregen van weer hele aardige Aussies en weer verder naar de start van de GOR. De GOR: de eerste 50 km dacht ik nog: is dit het nu? Die koeien staan ook in Limburg in de wei! Totdat ik ergens een glimp opving van de ruige kust. Het voordeel met mijn auto was dat ik overal kon stoppen waar ik wilde. En dat de touringcars vol met Aziaten daar niet kunnen komen! Want die waren massaal aanwezig bij mijn laatste twee stops (Lord Ard Gorge en bij The Twelve Apostles). Het was weer een geweldige dag dus!

De derde dag ben ik weer terug gegaan naar The Twelve Apostles. Om half 9 waren er maar 5 auto's. Dat beviel me beter! Daarna naar de Otway NP Tree top walk gegaan. Het was hoog en mooi, maar dit viel me wat tegen. Misschien omdat ik zoiets al een keer gedaan had en dit veel duurder was? Deze keer had ik geen route gemaakt, maar zag ik een binnendoor weg op de landkaart naar Cape Otway. Er was geen legenda maar na 5 km veranderde deze weg ook weer in een onverhard slingerpaadje dat ik nog 20 km moest volgen. Was weer hard werken, maar het werd beloond: veel wildlife (veel gekleurde vogels en black wallaby's)! Eenmaal aangekomen bij Cape Otway NP was het tijd om koala's te spotten. Dit is erg makkelijk want ze maken een goed te horen knorrend/snurkend geluid! Al snel had ik ze dus gevonden. Ze zien er erg mooi en lief uit! Toen op naar de oudste vuurtoren, daar rondgewandeld en geluncht en weer terug naar de GOR. Weer even een pitstop gemaakt bij de plek waar ik zoveel koala's had gezien. Bleek dat ze daar een of andere documentaire aan't filmen waren voor national geographic en de ARD. Muisstil dus en weer vele hele mooie foto's gemaakt. Later een gesprek aangegaan met deze mensen toen ze even een pauze hielden. Ze wisten me ongelooflijk veel te vertellen over alle dieren die in Australie leven en met name over de koala's. Erg veel over geleerd, maar zal het hierbij laten anders wordt de blog weer te lang;). Ik werd uitgenodigd om een middag met hun mee te gaan, maar helaas moest ik die uitnodiging weigeren omdat ik mijn huurauto een dag later in moest leveren. Deze heren reizen dus bijna 3 jaar door Australie (zit bijna 1 jaar op nu) voor hun documentaire. Vervolgens nog een wandeling door het regenwoud gemaakt en daarna weer in een fantastisch hostel geslapen (YHA Apollo Bay).

Voor vandaag (woensdag) was er veel regen en storm voorspeld. Hier had al bij mijn planning rekening mee gehouden. Door de regen was het niet echt aantrekkelijk om strandjes te bezoeken, dus een paar keer gestopt om thee te drinken onderweg. De temperatuur was vandaag ten op zichte van gisteren bijna de helft (van 30 graden naar 17 graden). Het leek me ook niet zo verstandig om een of andere afkorting te nemen dus ben ik braaf via de GOR naar Melbourne gereden. Met ontzettend veel regen natuurlijk want die neem ik overal mee naar toe;). Kortom: door de regen heb ik niet zoveel bekeken en stukken langzamer moeten rijden. Maar dat was niet erg want ik had alle tijd. Ik ben toch gezegend met een vrij goed richtingsgevoel want ik manoeuvreerde de Kia rechtstreeks naar het depot van Hertz in Melbourne centrum. Omdat weer de legenda ontbrak op mijn kaart, omdat ze het bord verboden voor auto's pas neerzetten als je de weg bent ingeslagen én omdat het ontzettend druk was, heb ik ook een stukje trambaan genomen;). Toch weer een afkorting, haha. In ieder geval was ik blij dat ik (en de Kia) heelhuids in Melbourne centrum ben aangekomen. Hier blijf ik nu een weekje en dan reis ik naar NZ.

Het autorijden is me dus ontzettend goed bevallen, behalve in de grote steden is het maar lastig. En al helemaal als ze je steeds kaarten geven zonder legenda's! Maar dat levert ook weer wat avonturen op zullen we maar zeggen! De afgelopen dagen een erg mooi gedeelte van Australie gezien, waar ik zeker nog langer had kunnen blijven! Echt een aanrader!

Wederom de link voor de plaatjes (ze staan weer onderaan, zeker het bekijken waard!):
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2161492916749.2110866.1229340392&type=1&l=a1a458fb71

Groetjes Anita