Als de zon schijnt....

Nou daar gaan we weer. Een laatste verslagje uit Nieuw Zeeland. Morgenvroeg vertrek ik namelijk weer naar Melbourne.

Nieuw Zeeland is echt ontzettend mooi.... als de zon schijnt. En die schijnt nu al vanaf een paar dagen voor kerstmis. Waar ik eerst snel terug wilde naar Australie, ben ik ik nu ontzettend blij dat ik gebleven ben. Wat hebben we weer veel gedaan.... Ik reis al een heel tijdje met Eve, Lisa en Sina samen. Met hun (en een paar anderen van de bus) heb ik oud en nieuw gevierd in Queenstown, the party capital of NZ. Terwijl het bijna overal in NZ noodweer was, hadden wij 28 graden overdag en hebben we 2011 afgesloten met een kroegentocht en een vuurwerkshow aan het meer. Verder niet zo heel veel gedaan, behalve veel gelachen, shoppen en van de zon genoten. Na 6 nachten Queenstown was het tijd om weer verder te reizen naar het zuiden. In Invercargill was niets te doen, dus maar een keer op tijd naar bed. De dag erna zijn we verder gereisd naar de Milford Sound. Hier had ik me veel van voorgesteld, wellicht dat het daarom een beetje tegen viel. Milford Sound ligt in Fiordland. Het was wel mooi maar helaas wel een kort boottripje. Met Sina en Lisa ben ik op de terugweg uitgestapt in Te Anau. Omdat we nog niet genoeg hadden gevaren, zijn we hier ook naar de Doubtful Sound gegaan. We hadden prachtig weer, helaas wel wat minder watervallen doordat het al lang niet geregend had daar, maar ik heb heerlijk genoten van het zonnetje en het uitzicht. Natuurlijk weer pelsrobben gezien en er kwamen ook nog twee dolfijnen voorbij zwemmen.

Vanuit Te Anau ben ik naar Dunedin gegaan, zonder de andere meiden. Ik had namelijk een mailtje gestuurd naar een achternichtje van mij die daar woont. Daar komt ie: Toen ik net voor kerst een telefoontje pleegde naar Hout-Blerick, vertelde mijn vader dat we familie in NZ hadden wonen. Hij had afgelopen zomer in Kroatie een neef ontmoet en zijn dochter woonde in NZ. Hij wist alleen haar naam en dat ze getrouwd was. Ik dacht: die ga ik nooit vinden maar de eerste poging bij google was al raak. Dus een mailtje gestuurd maar twee weken niets gehoord. Haar antwoord was heel enthousiast: mocht je in de buurt zijn, bel me dan even, dan kunnen we elkaar ontmoeten. Zo gezegd zo gedaan. Sandra en haar dochtertje kwamen me ophalen bij het oude station van Dunedin en samen zijn we naar het strand gegaan. Was een erg leuke ontmoeting. Tevens nodigde ze me toen uit om ook bij haar te komen eten twee dagen later. Dunedin is een prachtige oude stad, met veel schotse invloeden. Voor de tweede dag had ik een tour geboekt naar het Otago Peninsula, ofwel een schiereiland vlakbij Dunedin. Het was een geweldige tour met een goede gids en erg kleine groepjes. Als eerste ben ik naar de Royal Albatros kolonie geweest. Reusachtige beesten met een spanwijdte van 3 meter. Ze zien er (als ze zitten) een beetje uit als een hele grote zeemeeuw;). Na een uurtje zijn we verder gaan rijden en hebben we eerst de pelsrobben bezocht. Daarna gingen we eindelijk (want daarvoor was ik gekomen) naar de geeloogpinguins. We werden er al bij de eerste paar meters door eentje verwelkomt! Ook nog een blauwe pinguin gezien en een zeeleeuw die over het strand wandelde. Kortom: het was meer dan de moeite waard. De derde dag in Dunedin heb ik rondgewandeld en bij Sandra en Philip gegeten. Daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen. De dag erna moest ik namelijk vroeg op om de bus naar Christchurch te pakken, daar 2 uur wachten en vervolgens de bus naar Kaikoura.

Kaikoura staat bekend om zijn zeedieren: dolfijnen, walvissen, pelsrobben en de albatros. Zaterdagmorgen om 5.30 uur werd ik verwacht bij het kantoortje van de Dolphin Encounter. Na een hoop informatie werden we met een bus naar de boot gebracht. Een mooie zonsopgang, een prachtig blauwe en rustige zee: het beloofde een mooie dag te worden. Al snel zagen we een walvis. 2 voor de prijs van 1! Dat walvisspotten kon ik dus ook van mijn lijstje schrappen;). Het was trouwens een bultrugwalvis. Daarna op naar de dolfijnen. En die waren er genoeg. Mijn fotocamera heeft overuren gemaakt kan ik jullie vertellen. Niet een paar maar een paar honderd dolfijnen om ons heen. Wat was dat mooi!!! Na een relax dagje op het strand heb ik de dag afgesloten met een drankje met Sina en Eve. Op zondag stond het zwemmen met de pelsrobben op het programma voor mij. Helaas waren de robben niet zo actief en zwommen ze vlakbij de rotsen. Het was dus een kwestie van heel vaak op en neer zwemmen in de hoop dat eentje een beetje wilde spelen. Een paar keer zwom er eentje vlak onder me door, maar daar bleef het helaas bij. Tevens waren er vrij hoge golven, waardoor het best vermoeiend en zwaar was om dichtbij in de buurt te komen. Dus gingen we op zoek naar een nieuw groepje. Deze konden we niet vinden. De anderen op de boot werden tevens een beetje zeeziek, maar ik vond het prachtig. Volgens mij is mijn plek meer op het water dan in het water, hahaha;). Toen ik weer terug was in het hostel, kwam ik Myrthe tegen, niet helemaal toevallig overigens. Haar heb ik in mijn eerste week in Australie ook ontmoet (samen met haar vriend Eric). Dus gezellig samen gegeten met haar, Sina en Eve. Ik was ondertussen nog steeds ondersteboven van de dolfijnen en was ontzettend blij dat ik nog een tochtje had geboekt!

Dus vanmorgen weer om 5.30 uur aanwezig zijn en de zee op. Er waren leuke golfjes, althans ik vond ze wel leuk. Enkelen anderen hebben in het begin meer de binnenkant van de emmer gezien dan van het uitzicht genoten. Het was het weer meer dan waard! Een groep van zo'n 500 (of nog meer?) dolfijnen zat in een baai en vertoonden hun beste kunstjes. Dat was het dan voor NZ. Ik pak zo de bus richting Christchurch (ja die stad van de aardbevingen) en daar pak ik vannacht het vliegtuig naar Melbourne. Overigens zijn alle gevaarlijke gebouwen in het centrum van Christchurch afgebroken of gesloten, dus maak jullie geen zorgen als jullie weer iets op het nieuws horen. Sinds de hele grote aardbeving zijn er meer dan 8000 naschokken geweest.

Helaas is de computer hier zo traag, dat ik niet alle foto's kan plaatsen, maar die hebben jullie nog tegoed. Heb nu alle foto's tot en met Dunedin geplaatst. Die van de dolfijnen komen dus nog!

De link:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2577920087168.2119856.1229340392&type=3&l=8023435a45

Over een week op 6 sta ik alweer op Nederlandse bodem. Nu nog even genieten van Australie, maar eerst een weekje Australian Open in Melbourne!

Groetjes,

Anita